کودکانه زیستنی میخواهم و کودکانه عالمی که صداقت از لحظه به لحظه ی روزهایش لبریز شود...
عالمی که در شادی بازی هایش،محبت شاخه گلی باشد که لبخند هر کودک به کودکی دیگر هدیه
می دهد.....
و لطافتی که نسیم با خود به همراه دارد بپیچد در کوچه های کوچک کودکانه اش...
و اگر همه کودک بودیم....چه جهان شادمانی میشد این جهانی که اسیران غم آن هستیم...
+ نوشته شده در جمعه دوازدهم فروردین ۱۳۹۰ ساعت 10:47 توسط مهسا برزگر
|