اثری از من
دل دنیا چه خوش است....
تک و تنهاست و باز، دشمنی پیشه ی خود می سازد...
یک دم از عشق سخن بر لب ندارد آنگاه ،چه امیدوار به خود می بالد....
همه دلها شکسته است اما، این چنین شاد کنون می خندد...
همه عالم از جفایش بیزار، او کماکان جفایش را روا می دارد...
آه، چه قدر بی پروا،دل بیچاره ی انسانها را، پرورد، با پرواها...
چه دل سنگی دارد دنیا...
.......
...
تا چند پیش خواهد رفت، این دنیا؟تا چند آتش خواهد زد بر دلها؟
+ نوشته شده در شنبه نوزدهم شهریور ۱۳۹۰ ساعت 1:41 توسط مهسا برزگر
|